19. Jakie są przyczyny zaburzeń psychicznych? Biologia czy środowisko?

19. Jakie są przyczyny zaburzeń psychicznych? Biologia czy środowisko?

Przyczyny zaburzeń psychicznych są złożone i zazwyczaj wynikają z interakcji czynników biologicznych (genetyka, neurochemia, budowa mózgu) oraz środowiskowych (traumy, stres, wychowanie, kultura). Współczesna psychologia odchodzi od sztywnego podziału na „naturę vs. wychowanie”, na rzecz modelu biopsychospołecznego, który uwzględnia wzajemne oddziaływanie tych elementów. Żaden pojedynczy czynnik nie determinuje zaburzenia – kluczowe jest ich współistnienie i kumulacja.

Biologiczne podłoże zaburzeń psychicznych

Badania z ostatnich dekad dostarczają coraz więcej dowodów na biologiczne podstawy wielu zaburzeń psychicznych. Oto kluczowe obszary:

19. Jakie są przyczyny zaburzeń psychicznych? Biologia czy środowisko?

1. Genetyka i epigenetyka

Badania bliźniąt i rodzin wskazują na dziedziczność wielu zaburzeń:

  • Schizofrenia: Ryzyko rozwoju u bliźniaka jednojajowego wynosi 40-50%
  • Choroba afektywna dwubiegunowa: Dziedziczność szacowana na 60-85%
  • Depresja: Wskaźnik dziedziczności około 37%

Epigenetyka pokazuje, że nawet przy genetycznej predyspozycji, środowisko może „włączać” lub „wyłączać” pewne geny poprzez mechanizmy metylacji DNA.

2. Neurochemia i neuroplastyczność

Neuroprzekaźnik Zaburzenia powiązane Funkcje
Serotonina Depresja, OCD, zaburzenia lękowe Nastrój, apetyt, sen, kontrola impulsów
Dopamina Schizofrenia, uzależnienia, ADHD Motywacja, nagroda, ruch
GABA Zaburzenia lękowe, padaczka Hamowanie pobudzenia

Neuroplastyczność – zdolność mózgu do reorganizacji – również odgrywa rolę. Przewlekły stres może zmniejszać objętość hipokampa (pamięć, emocje), podczas gdy terapia i ćwiczenia mogą stymulować tworzenie nowych połączeń.

3. Struktura i funkcjonowanie mózgu

Techniki neuroobrazowania (fMRI, PET) ujawniły różnice w:

  • Korze przedczołowej: Mniejsza aktywność w depresji, większa w lęku
  • Ciało migdałowate: Nadaktywne w PTSD i fobiach
  • Układ limbiczny: Zaburzenia regulacji emocji w chorobach afektywnych

Środowiskowe źródła zaburzeń psychicznych

Czynniki zewnętrzne mogą zarówno wyzwalać predyspozycje biologiczne, jak i samodzielnie prowadzić do zaburzeń:

1. Wczesne doświadczenia rozwojowe

Teoria przywiązania Bowlby’ego i koncepcja ACE (Adverse Childhood Experiences) pokazują, jak:

  • Traumy dziecięce (przemoc, zaniedbanie) zwiększają ryzyko depresji 4-5 krotnie
  • Styl przywiązania lękowego koreluje z zaburzeniami lękowymi w dorosłości
  • Brak bezpiecznej bazy wpływa na zdolność regulacji emocji

2. Stres i trauma

Mechanizm reakcji stresowej:

  1. Ostra trauma (np. wypadek) może prowadzić do PTSD
  2. Przewlekły stres (np. mobbing) wyczerpuje zasoby radzenia sobie
  3. Mikrostresory codzienne kumulują się, prowadząc do zaburzeń adaptacyjnych

3. Czynniki społeczno-kulturowe

Wpływ szerszego kontekstu:

  • Izolacja społeczna: Zwiększa śmiertelność porównywalnie z paleniem
  • Presja kulturowa: Wzrost zaburzeń odżywiania w społeczeństwach promujących szczupłość
  • Nierówności: Osoby z niższym statusem socjoekonomicznym 2-3x częściej doświadczają depresji

Interakcja biologii i środowiska: przykłady

Model podatność-stress (diathesis-stress) pokazuje, jak czynniki biologiczne i środowiskowe współdziałają:

Przykład 1: Depresja

Osoba z genetyczną predyspozycją (np. polimorfizm genu transportera serotoniny 5-HTTLPR) + traumatyczne wydarzenie życiowe (np. utrata pracy) = wysokie ryzyko epizodu depresyjnego.

Przykład 2: Schizofrenia

Podatność neurobiologiczna (np. nieprawidłowości w dopaminie) + stres środowiskowy (np. urbanizacja, używanie konopi) może wyzwolić pierwszy epizod psychotyczny.

Nowe perspektywy: mikrobiom i zapalenie

Najnowsze badania wskazują na dodatkowe mechanizmy:

  • Oś jelito-mózg: Mikrobiom jelitowy wpływa na produkcję neuroprzekaźników
  • Zapalenie: Podwyższone markery stanu zapalnego (np. IL-6) obserwowane w depresji
  • Epigenetyka: Doświadczenia mogą modyfikować ekspresję genów przez pokolenia

Podsumowanie: co to oznacza dla nas?

Zrozumienie wieloczynnikowej etiologii zaburzeń psychicznych pozwala:

  1. Unikać stygmatyzacji: Zaburzenia to nie „słabość charakteru”
  2. Dostosować leczenie: Łączyć farmakoterapię z psychoterapią
  3. Zapobiegać: Wpływać na modyfikowalne czynniki ryzyka
  4. Empatycznie wspierać: Rozumieć złożoność doświadczeń drugiej osoby

Pamiętajmy – nawet przy biologicznych predyspozycjach, nasze wybory, terapia i wsparcie społeczne mogą znacząco wpłynąć na przebieg i rokowanie w zaburzeniach psychicznych.